ibertà! ……”

    路易斯直接打了个激灵,身上的寒毛都竖起来了,oh,shit,这声音太有穿透力了!玛格丽特还没有变声,虽然音域够广,可声音还是少女的青涩与稚嫩,但是这种歌声里的情绪是怎么回事?一个小女孩哪来那么多苦大仇深?

    “e che sospiri,

    e che sospiri  libertà!

    scia ch'io pianga

    mia cruda sorte,

    e che sospiri  ……”

    玛格丽特好像又回到了那张冰冷的病床上,家人握着她的手,焦急痛苦,而她却只能在呼吸机下苟延残喘,她得为了爱她的家人努力活下去,即使死亡是对她最好的解脱……

    “il duolo infranga

    queste ritorte

    de miei martiri

    sol per pietà,

    de miei martiri

    sol per pietà.

    e che sospiri  


本章未完,请点击下一页继续阅读 >>